Bazen bir ses dokunur en derinden ruhuma.
Yılların tanışıklığı varmış gibi samimi ve merhem gibi.
Ve bir söz ki sanki benim dilimden, benim gönlümden dökülmüşçesine yazılmış...
Biri her mutsuzluğumda sesi, diğeriyse sözleri ile ruhuma yoldaş olur.
Oysa ki kim olduğumu bilmez ikisi de...
Uzaktan uzağa severim bu iki güzel adamı.
Birinin bağırması bile çok güzel, diğerinin öfkesi dahi şiir...
İşte o en sevdiğim ses, en sevdiğim şairin şiiri ile...
YIKIK
Bugün yıkığım biliyor musun?
Ezginim, çaresizim, umutsuzum
Sancılıyım bırakma beni, insanlar kötü
Bırakma beni korkuyorum.
........
Bir deli otlar büyüyor içimde
Sancılıyım, yorgunum, kederliyim
Bu halini sevdim gitme kal
Çamurlar çirkefler içindeyim
.......
Bir dayak yemiş adamım şimdi
Bezginim, kararsızım, yılgınım
Al götür beni o kayıp gecelere
Yeter ikimize yalnızlığım
Ümit Yaşar Oğuzcan
