Sevi Şiiri - Ümit Yaşar Oğuzcan

 Bu günü bir şiir ile geceye kavuşturmak istedim.

Duygusal bir insan için sadece insan ilişkileri değil tabi!

Bir taş, ağaç, çiçek... kısacası her şey şiire konu olabilir. 

 Yüreğim çok küçük yaşlarda dokundu şiire. 

Ve bazı şairlerin şiirlerini büyük bir hayranlıkla, gıpta ederek okuyorum.

 Kalemimin dilini, Ümit Yaşar Oğuzcan şiirlerinin diline benzetiyorum.

Tabi o kadar iyi yazmak için daha kaç fırın ekmek yemem lazım!..

''Keşke ben yazmış olsaydım'' dediğim ve her satırında eşimi gördüğüm,

 en güzel şiirlerinden;

Sevi!..

Kendi şiirlerimi de paylaşacağım günler gelecek...

SEVİ ŞİİRİ

Ben senin en çok sesini sevdim

Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi

Önce aşka çağıran,sonra dinlendiren

Bana her zaman dost, her zaman sevgili

Ben senin en çok ellerini sevdim

Bir pınar serinliğinde,küçücük ve ak pak

Nice güzellikler gördüm yeryüzünde

En güzeli bir sabah ellerinle uyanmak

Ben senin en çok gözlerini sevdim

Kâh çocukça (ela) mavi, kâh inadına yeşil

Aydınlıklar, esenlikler, mutluluklar

Hiç biri gözlerin kadar anlamlı değil

Ben senin en çok gülüşünü sevdim

Sevindiren, içimde umut çiçekleri açtıran

Unutturur bana birden acıları, güçlükleri

Dünyam aydınlanır sen güldüğün zaman

Ben senin en çok davranışlarını sevdim

Güçsüze merhametini, zalime direnişini

Haksızlıklar, zorbalıklar karşısında

Vahşi ve mağrur bir (kartal) dişi kaplan kesilişini

Ben senin en çok sevgi dolu yüreğini sevdim

Tüm çocuklara kanat geren (babalığını) anneliğini

Nice sevgilerin bir pula satıldığı bir dünyada

Sensin, her şeyin üstünde tutan sevdiğini

Ben senin en çok bana yansımanı sevdim

Bende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni

Mertliğini, yalansızlığını, dupduruluğunu sevdim

Ben seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni...